applausactie

Alle dagen

Het is de nationale applausactie van de Fietsersbond. Om half acht sta ik samen met een aantal andere enthousiastelingen een beetje onwennig te draaien op de plaats die we hebben uitgekozen om de passerende fietsers op een welverdiend applaus te trakteren. Tijdens de voorbereidingen op deze nogal mistige eerste lente-ochtend rijden er al een aantal tweewielers voorbij. Eigenlijk verdienen ook zij een applaus. Dus ik houd me klaar om de volgende fietsers die passeren luidkeels aan te moedigen.

En daar gaan we dan. Handengeklap, gejoel, ik laat me van mijn beste fluogele kant zien. Ik leef me niet gauw uit, maar als het even kan en mag, dan ga ik er voor de volle honderd procent voor. Een enkeling lacht even onwennig, maar wat vooral opvalt zijn de fronsende blikken, de draaiende ogen en fietsers die liever even een ommetje maken dan langs ons te moeten passeren. Even geraak ik van de wijs en begin ik te twijfelen aan het nut van onze actie. Want hoe je het ook draait of keert, we zijn het veel meer gewoon om gezaag en geklaag te horen dan een beetje positieve bekrachtiging te krijgen. Alsof het iets heel idioot is om ook eens te zeggen dat iets gewoon goed is. Misschien hadden we er in het rood moeten staan, met een blokkade vol brandende autowrakken en een Duvel in de rechterhand, al steunend op een bord vol eisen en verzuchtingen. Ondertussen luidkeels een ode (nou ja) brengend aan Boudewijn de Groot met zijn eenzame fietser. Mogelijk had iedereen dat veel normaler gevonden ook.

Maar misschien is enkel het vroege uur de oorzaak van de eerste ietwat norse reacties. Want steeds vaker krijgen we lachende gezichten terug, een gebaar van dank en zelfs een paar enthousiastelingen die wel even mee willen doen.

Alle dagen! Roepen een aantal fietsers totaal los van elkaar naar ons wanneer we hen op een applaus trakteren. Om aan te geven dat ze alle dagen met de fiets komen. Of misschien dat wij daar alle dagen zouden moeten staan… Het maakt niets uit. Want ondertussen zijn de norse blikken verhuisd naar de inzittenden van de aanzwellende file auto’s die aan een slakkengang aan de andere kant passeert. En dat gebeurt ook alle dagen. Zelfs zonder applaus.