Het autosalon. De meesten onder ons mogen al lang niet meer onder de kerktoren wonen, één keer per jaar willen we op een zondagochtend nog eens vroeg uit de veren komen om vanuit onze afgelegen bunkers massaal een religieus evenement te gaan bijwonen. Bij die hoogmis van blik en staal horen eveneens een overvloed aan (al dan niet gesponsorde) artikels. En omdat een auto nooit genoeg aandacht kan krijgen, doe ik er maar aan mee. Giften zijn steeds welkom.
Kostprijs
Naast de resem besprekingen van auto’s die nog mooier, zuiniger en betrouwbaarder (sjoemelvrij-uitroepteken) zijn dan vorig jaar, lees ik een heleboel tips en andere nuttige informatie. Zoals hoeveel een auto echt kost. Dat lijkt me interessant. Ik lees over belastingen, verzekeringen, onderhoud en verbruik (hoewel dat laatste – zo benadrukt de auteur – echt wel meevalt-uitroepteken). En we zijn opnieuw wat wijzer.
Maar wat kost het nu echt?
En toch blijven er vragen. Ik lees niets over de impact van de productie van al die veel zuinigere auto’s op het leefmilieu. Ik leer niets bij over de invloed van de (echt wel verminderde) uitstoot op longen en metabolisme. Zelfs niets over minder ‘zweverige’ zaken zoals tijdverlies door zoeken naar een parkeerplaats, steeds ingewikkeldere parkeertarieven, levensduurverminderende stress door file of jengelende/kotsende kinderen op de achterbank, ruzie met de partner over de muziekkeuze of rijstijl, met de buren over het inpikken van ‘hun’ plekje voor de deur. En dan zwijg ik over de angst dat één van de geadoreerde objecten van de hoogmis ooit één van mijn naasten vroegtijdig naar de eeuwigheid zou verwijzen. Of misinterpreteer ik nu gewoon de term ‘kostprijs’?
Mét gratis gesjoemel
Neen, ik blijf dan wel zitten in mijn eigen salon. Mijn vervoerswijze kost me meestal wat gezucht en gezweet. Liefst geen tranen of bloed. Het geeft me wind en regen, maar ook zon in de haren. Ik hoef niet te betalen voor een fitnessabonnement waar ik nooit tijd voor heb, en doe geen moeite om idiote verplaatsingen te overwegen. Ik kan lachen, zwaaien en zelfs praten met mensen die ik toevallig tegenkom. Mijn meest geliefde vervoersmodi zijn écht zuinig en redelijk betrouwbaar. En als er al aan gesjoemeld wordt, dan is het door mezelf.
De Filosofietser 