Dwars door alles heen

Ik ga gewoon maar even met de bakfiets om brood in de Delhaize. Blikken gaan mijn richting uit, variërend vervuld van medelijden tot lichte afschuw. Vanuit een reflex kijk ik even naar mijn éénjarige op mijn linkerarm. Geen kotsbavet? Check. Geen ontsnappingen van pamperinhoud? Check. Geen tong of andere obscene gebaren? Check. Hij ziet eruit zoals anders.

Op naar mezelf dan. Mijn outfit is meteen de hoofdverdachte. Ik geef toe dat een normaal mens bij zo’n weer waarschijnlijk niet vanonder zijn deken uit de sofa vandaan geraakt. Maar ik ben van nature een beetje tegendraads. Dus hier sta ik dan als een verzopen waterkieken in een winkel die bevolkt wordt door mensen die duidelijk niet de moeite hebben genomen om naar het KMI te luisteren. Of ze hebben hun goede raad in de toch al in overvloed aanwezige wind geslagen. Met succes! Afgaande op hun kledij is het buiten volgens sommigen dan wel koud, maar van regen kan er hoegenaamd geen sprake zijn. De meesten hebben zelfs niet ergens in hun kar of boodschappentas een jas of paraplu verstopt, en een enkeling blijkt regelrecht vanuit de woonkamer of het strand te zijn binnen’gesletst’. Geen wonder dat ik uit de toon val nu ik midden in de winkel sta met een regenpak dat eruit ziet alsof ik er zonet een bad mee genomen heb.

Zou mijn druipspoor ondertussen al voor commotie en verontwaardiging gezorgd hebben bij de onderhoudsdienst en de directie van de voor de rest vlekkeloze winkel? Ik hoor een klein revolutionair ettertje in mij stiekem in haar vuistje lachen. Niettemin ben ik dankbaar voor de korte tijd waarin ik me in de non-klimaat omgeving van de Delhaize even kan verwarmen. Eens buitengekomen zie ik twee auto’s bijna tegen elkaar rijden voor het laatste vrije plekje vlak bij de ingang. De verliezer staart me even aan en rijdt dan met gierende banden weg. Hij voelt de nattigheid al aankomen. Geen denken aan dat hij de tweede drijfnatte zonderling gaat worden die de Delhaize vandaag over de vloer krijgt. Die is net terug gekuist.