Zit het in de kleine dingen, of net in de grote?
In één blik of in het volledige lijf, of toch in die ene mooie kronkel van een lach?
Gaat het om een woord, of over volzinnen of zelfs over hele verhalen?
Mensenlevens gebundeld in één vraag:
Ik ken u toch ergens van?
Want ik zie u overal en lijk u altijd wel te horen, in specifieke woorden of in vreemde dialecten of in een timbre dat mijn trommelvlies aangenaam laat trillen en mijn hart in een gevoelig sneller ritme onderbrengt.
Of misschien vergis ik mij.
Misschien lopen er gewoon veel dezelfde mensen rond, spreken veel mensen dezelfde woorden op dezelfde manier uit en persen wel meerdere mannen een strelende stem uit hun longen.
En misschien klopt mijn hart zo snel omdat ik constant aan het lopen ben.
Misschien is het gewoon dat.
En dan klopt het ook beter.
Want neen, ik ken u helemaal niet.
De Filosofietser 